E ndjen pranverën, aromën e dheut të lagur
E, shikon si përplasë krahët dritareve,
Dallëndyshja e parë, si lule delet po çelin...
Pranë njëra-tjetrës, si prej dore kapur,
Si flladi përkëdhel lehtë, një gjethe dimri tharë...
- I ndjen lotët e dimrit, që po ikën, me përtesë,
I ngarkoi në krah ditët e mia, ato më të trishtat..!
Luleve, që dimri i kish tharë, po i puthë ngadalë, një pikë vese !
Po çelë qershia në oborr, ato lulet e kuqe, të brishtat...
Në zjarrin e oxhakut, përcolla të fundit poezi
Vargjet që i kisha shkruar kohë më parë...
Pranvera që po vjen, le të çelë sythi i ri...
Një fjalë, një varg...nga drita e hënës larë.
- E ndjen pranverën, sa bukur po troket tek ne ?
Lërmë, sot dua të ëndërroj, si të jem fëmijë...
Lërmë... dua të eci duke kënduar, mbi një re,
Refrenin e një kënge plot zjarr...plot dashuri
