Është shqiptar njëmijë herë Kastrioti
Në trojet Arbnore s'erdhi si endacak
Shkoni e kërkoni në kep të Rodonit
Aty tek kështjella ka një amanet
Buzë shkëmbit ku ngrihet kështjella
Nga perëndon dielli shikonte shpesh
Ndoshta, aty, vinte të pushonte Poseidoni
Apo liburnët, kur ktheheshin nga i gjëri det
Aty ka qenë trualli kohë më parë
Truall Arbri, Kastrioti askujt s'ja mori
Zoti ia dha si me gjak e mbrojti
Sa herë mbi të padrejtësia ashpër ra
Skënderbeu nuk erdhi nga legjendat
Lindi në Arbëri në fisin Kastriot
Nga bregdeti deri në male kishte pronat
Që nga Durrësi deri në fusha t'Pollogut
Nga legjenda vjen Muji dhe Halili
Gjergj Elez Alia me topuz në krah
Bajlozët për tokë i shtriu sa i goditi
Atje në log Mejdani ku e thirrën ata
Arbëria vendi i legjendave
Sa male, fusha lumenj dhe dete
Njerëz krenar ka rritur në troje
Me gjak e mbrojtën truallin e vet
Maleve të larta roje u bëjnë shqipet
Aty ku lindin dhe rriten legjendat
Në kulla, me lahutë, u këndohe kënga
Rojtar trimat, syshqiponjë në bedena
Mes malesh të larta me sy nga deti
Hapësirave të pafundme, të bukurisë Ilire
Burra krenar, shpirt bardhë, ballëndritur si dielli
Të pamposhtur, besnikë, të urtë, e të shquar për bujari
Paqësor dhe i urtë në shekuj Arbnori
Për mikun derën hapur e sofrën shtruar
Besë mbajtur, për fjalën, të vdekur çohen nga varri
Sa herë nderi premtimin ua ka kërkuar
Në truall të tillë lindi Gjegj Kastrioti
Kur bollë e zezë nga larg shtrinte hapin
Ndërsa gjithë botën, nën këmbë ëndërronte
Duke u zvarritur, hileqare, sillej kjo shtrigë nate
Lindi kur njerëzim dridhej; dridhej toka
Tentakulat e Meduza zgjateste në pafundësi
Mësoi shpejt shpejt, çfarë mizorish sjellë lufta
Sa trima bien,sa nëna mbeten me duar në gji
Në tokën arbnore lindi Gjergji
Bir Arbnori, nip ishte në Arbëri
Biri në fisin njohur të Kastriotit
Nip fisin Tribalda të Pollogut
Arbëria nën pushtetin e mjegullës
Nga të katër anët, bishat, unshëm skërmitin dhëmbët
Vjen me zjarr dhe armë të rënda ngarkuar
Vjen, furtunë e zezë, Mehmet Sulltani mallkuar
Nxin fytyrë e tij, nxin si terri i natës
Herë puth hilen, herë tehun e shpatës
Shikon nga qielli , thotë jam Zot mbi Zot
Këmbët do të më puthë e vjetra Evropë
Vjen ngarkuar me tmerr dhe mistere
Etje të shuaj me gjak të pastër arbri
Krah tij, si djall i zi me xhyben veshur
Magjistari dhe Kasneci mjekër varur
E Gjatë, e lodhëshme dhe shumë e vështirë
Kjo rrugë nga Stambolli në Krujë, rrëzë mali
Inati i Sulltanit ngrihet tym deri në qiell
Peng i merr djemt vetëm për ta nënshtruar
Ndryshe Arbëria në gjunjë nuk bie…
Oh, çfarë ka pa kjo tokë çerdhe shqiponjash
Sa lufta, pabesi, intriga e tradhti
Kjo tokë që dha shumë perandorë dhe papë
Por sa gjak e urretje ranë mbi ty kryelartë Arbëri
Lufta,beteja të përgjakshme pa fund
Qyshkur toka është krijuar
Ky barbarizëm nuk qe parë askund
Për ta nënshtruar t'i zëshë tre fëmijë
"Historianët" sot shkruajnë histori
Shpesh e ndryshojnë e vënë me kokëposhtë
I heqin një krah, apo i shtojnë një këmbë
Thua historia është plastelinë lodër për fëmijë
Mbi historinë skërmitin dhëmbët grabitqarët
Kur me armë nuk arrijnë të përkuluni shqiptarin
Hedhin në shesh njëmijë e një dredhi
Herë përdorin dinar, euro, apo dollarin
Vijnë si miq me buzëqeshje e fytyrë zbukuruar
Mbajnë në dorë dhurata bërë kastile
Ulen në lokale nga njëmijë drita ndriçuar
Me shumë delikatesë flasin dhe për historinë
Historia nuk është tokë e pëllejshme,
Ku mund të rritet çdo shkurre a ferrë
Nuk lejon të mbjellë jo, as çdo lule
Nuk është një lopë që shitet në pazar
Por lapsi shkon andej nga e shtyn dora
Mjerë ajo letër sa vuan nga dora e keqe
Mjerë historia kur shkruhet nga hileqari
A nga një që për dy lek shet nder dhe faqe
Tregojnë përralla ca historianë
Me ato,fëmijët nuk vihen në gjumë
Por për dreq përgjumen sferat e larta
Përgjumen ata, të cilët prishin punë
Flinte mbi përralla dhe sulltani
